Ik ben de trotse eigenaresse van drie prachtige goudvossen, twee dames en een heer. Mini en maxi's, de ene is een mini shetlander van 0.86m, Isabella en de ander een KWPN'er van 1.73m Nikita. Daarnaast nog een jonge man die waarschijnlijk even groot of groter wordt dan zijn oudste zus. Zijn naam is Michael.

Isabella is bij ons komen wonen toen ze 4,5 maand oud was, heeft heel lang als gezelschapspony rond gelopen, maar is in 2011 beleerd voor de wagen. Dit ging eerst erg recreatief, maar langzaam begon dit steeds actiever. Nadat haar tweede veulen zelfstandig werd, ben ik haar steeds meer gaan trainen. Zij is het enige paard dat voluit kan trainen en dat doe ik graag met haar. Ik ben erg trots op onze prestaties, ze is verre van een grasmaaier zoals de meeste Shetlanders, maar een rasechte sportpony.

Nikita is geboren in 1995, dat maakt haar alweer ruim 21 jaar oud, maar heeft vaak het gedrag van een 3 jarige hengst onder het zadel, houdt je scherp. Ze staat sinds dat ze 3 jaar is bij mij op stal en sindsdien zijn we onafscheidelijk. Ze is spring gefokt, Ahorn x Formateur, maar we hebben altijd dressuur gereden. Inmiddels door een groot aantal blessures zijn we noodgedwongen gestopt, maar we maken nog steeds samen het bos onveilig. Ze staat wel meer en meer op rust, haar lijf vraagt daar ook om, we doen wat we kunnen.

En niet te vergeten, Eron van de Bellahoeve. Mijn eerste zelf gefokte veulen en de eerste met mijn eigen stalnaam. Na een goede dracht zonder enige complicaties en alle echo's met glans doorstaan is hij met 306 dagen al op de wereld gekomen onder de slechtste omstandigheden die je kunt bedenken. Helaas hebben we toen op 3 april 2011 om 22.45 uur ook direct weer afscheid van hem moeten nemen.

Een week voor Eron's geboorte, kwam een ander veulen op mijn pad en heeft zijn kontje in de familie gedraaid. Dit was wederom een gevalletje niet gepland, wel gewenst! Alles was goed, de timing, het paard en de mogelijkheden. Michael is van een kennis die besloot om hem te verkopen. Ik kan me nog heel goed herinneren dat hij een week of 5 was en ik na een bezoekje zijn weiland uitliep, hij stond toen al te koop. Iemand riep naar me voor de grap: En, verkocht? Ik antwoordde nog heel stellig, nee ik heb er al twee. Maar we waren voor elkaar bestemt en op 31 mei was het dan officieel.

Mike ken ik al vanaf dat hij nog een klein vruchtje was in zijn moeders buik. Zijn moeder stond bij bella in het weiland toen ze beide drachtig waren van hun eerste veulen. Vanaf het moment dat ik aan zijn kraambed stond was ik al helemaal verliefd op hem en toen de diagnose van Nikita in mei 2011 definitief was, heb ik de knoop doorgehakt en heb ik hem officieel aan de familie toegevoegd! Inmiddels had ik naar ook zijn afstamming gevraagd (dit wist ik niet op het moment van mijn beslissing dat ik hem kocht) en werd aangenaam verrast. Aangezien ik een fanatiek dressuur ruiter ben, hopelijk over een paar jaar weer de ring in. Hij is dressuur gefokt, Santano x Krack C x Negro! In januari voor hij drie werd zijn we heel langzaam begonnen met het oppakken van grondwerken. Hij veranderde toen in een paar maanden van een rebels kleine peuter hengst in een gevoelige en meewerkende ruin (in de tussentijd gecastreerd) waar je mee kan fluisteren. Toen hij 3,5 jaar was, was hij er klaar voor om onder het zadel te gaan en ben ik er voor het eerst opgestapt. We nemen veel tijd voor het beleren maar het heeft allemaal de juiste uitwerking gehad, want het was opstappen en wegrijden. We gaan op ons eigen tempo door en we zien wel waar we uitkomen.

Ik ben op mijn 9e begonnen met paardrijlessen op Manege de Fruithof. Hierna volgden een aantal verzorgpony's en op mijn 14e mijn eerste eigen pony. Mijn prachtige Haflinger Aron. Samen hebben we zo veel ondernomen en uitgespookt, ik heb ongelofelijk veel van hem geleerd. Helaas is hij niet meer onder ons, maar gelukkig heb ik hem de laatste weken van zijn leven nog veel gezien. Michael is geboren op de stal waar Aron ook stond. Niets gebeurd zomaar ;)

Na Aron kwamen er een aantal paarden die mij niet veel geluk brachten tot ik in 1998 Nikita tegen kwam. Samen met haar ben ik het grote avontuur aangegaan en we hebben prachtige dingen gedaan. In 2004 kreeg ze een klein zusje erbij, Isabella. Ik zeg altijd zo; niet gepland, wel gewenst! Na 11 jaar op mijn stal gestaan te hebben met de dames ben ik in 2009 begonnen aan een zwerftocht op zoek naar een geschikte stal voor Niek ivm haar rug- en peesblessure en voornamelijk haar astma. Vanuit Wolfheze naar Lunteren, Renkum, Winssen en uiteindelijk in Hemmen terecht gekomen.

Bella is voor de geboorte van Eron verhuisd vanuit Renkum naar Heteren en staat zo dichtbij huis dat als ik bij de voordeur haar naam roep, ze me kan horen en ze heeft een staletje achter in onze tuin. Helaas veel overlast in het weiland en vier weken na de geboorte van Galina heb ik moeder en dochter eerst naar de stal van Mike verhuisd en toen ik de mogelijkheid kreeg om ze allemaal bij elkaar te zetten in Hemmen, zijn ze daarheen gegaan. Daar kwamen ze weer terug bij de twee veulens die bij Bella in de groep zijn geboren in het jaar van Eron. 

Michael heeft ook al een paar stallen gezien, helaas... Zijn eerste stal in Maarsbergen ging hij weg omdat ze gewoonweg niet goed voor hem konden zorgen, in Groesbeek moesten we noodgedwongen weg omdat de pensioneigenaar er per direct mee ophield (bijzonder verhaal... Heeft iets te maken met een verkeerde belastingopgave) naar zijn laatste opfokadres in Arnhem en De Valk waar hij ook weer weg is gegaan omdat ik niet tevreden was hoe ze voor hem zorgden. Inmiddels is zijn opfok afgelopen en is hij in vol pension gekomen. Hij kwam eerst naar Horssen, dichtbij (maar niet te dichtbij omdat hij nog hengst was) Nikita, waarna hij ook naar Hemmen in verhuisd. Heerlijk allemaal op één stal, voor mij een hele opluchting en echt perfect, maar helaas voor hem niet. Hij was er niet gelukkig en ik heb hem terug verhuisd naar Horssen. Om alles weer bij elkaar te hebben, gaan de pony's daar ook heen.